ΣΟΦΑ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΑ
Ένας πατέρας γυρίζει στο σπίτι από την εργασία αργά, κουρασμένος και εκνευρισμένος, για να βρει τον πεντάχρονο γιο του να τον περιμένει στην πόρτα.
ΓΙΟΣ: “Μπαμπά μπορώ να σε ρωτήσω κάτι;”
ΠΑΤ: “Ναι, βεβαίως, τι είναι;”
ΓΙΟΣ: “Μπαμπά πόσα παίρνεις στην μία ώρα;”
ΠΑΤ: “Αυτό δεν είναι δική σου δουλειά. Γιατί ρωτάς ένα τέτοια πράγμα;” ρώτησε θυμωμένα.
ΓΙΟΣ: “Θέλω ακριβώς να ξέρω. Παρακαλώ πες μου πόσα παίρνεις στην μία ώρα;”
ΠΑΤ: “Αφού πρέπει να ξέρεις, παίρνω 50 ευρώ την ώρα”
ΓΙΟΣ: “Ωχ…” απάντησε το παιδί με το κεφάλι του κάτω, “μπαμπά σε παρακαλώ μπορείς να μου δανείσεις 25 ευρώ;”
Ο πατέρας εξαγριωμένος: “Εάν ο μόνος λόγος που εσύ ρώτησες είναι, ώστε να δανειστείς κάποια χρήματα για να αγοράσεις ένα ανόητο παιχνίδι ή κάποιες άλλες αηδίες, τότε να πας κατ’ευθείαν στο δωμάτιό σου και στο κρεβάτι σου. Σκέψου γιατί είσαι τόσο εγωιστής. Δεν εργάζομαι σκληρά καθημερινά για τέτοιες παιδαριώδεις επιπολαιότητες”
Το μικρό παιδί πήγε ήσυχα στο δωμάτιό του κι έκλεισε την πόρτα.
Ο μπαμπάς κάθισε σκεπτόμενος την ερώτηση του παιδιού και νευρίαζε περισσότερο. Πώς τόλμησε να υποβάλλει τέτοια ερώτηση για να πάρει μόνο κάποια χρήματα; Μετά από μία περίπου ώρα, είχε ηρεμήσει κι είχε αρχίσει να σκέφτεται: Ίσως είναι κάτι που πρέπει πραγματικά να αγοράσει ο μικρός με τα 25 ευρώ και δεν ζητάει χρήματα πολύ συχνά! Πήγε στην πόρτα του δωματίου του παιδιού και την άνοιξε: “Κοιμάσαι γιε μου;” ρώτησε.
“Δεν κοιμάμαι” απάντησε το αγόρι.
“Σκεφτόμουν ότι ίσως ήμουν πάρα πολύ σκληρός μαζί σου νωρίτερα” είπε ο μπαμπάς.
“Ήταν μια μεγάλη ημέρα κι έβγαλα την κούραση μου σε σένα. Εδώ είναι τα 25 ευρώ που μου ζήτησες”.
Το παιδί έτρεξε κατ’ευθείαν πάνω του χαμογελώντας.
“Σ’ευχαριστώ μπαμπά” φώναξε. Κατόπιν πάει στο μαξιλάρι του κι βγάζει από κάτω κάποια τσαλακωμένα χρήματα.
Ο πατέρας μόλις βλέπει ότι το παιδί έχει ήδη κάποια χρήματα, αρχίζει να νευριάζει.
Το παιδί αρχίζει να μετρά σιγά τα χρήματά του και κοιτάζει τον μπαμπά του.
“Γιατί θέλεις περισσότερα χρήματα εφόσον έχεις ήδη μερικά;” του γκρινιάζει ο πατέρας του.
“Επειδή δεν είχα αρκετά, αλλά τώρα έχω” απαντά το μικρό παιδί.
“Μπαμπά έχω 50 ευρώ τώρα. Μπορώ να αγοράσω μία ώρα του χρόνου σου;
Σε παρακαλώ έλα νωρίς αύριο σπίτι. Θα ήθελα πολύ να φάμε μαζί.”
Ο πατέρας συνετρίβη. Αγκάλιασε τον μικρό γιο του και ικέτευε για συγχώρεση.
Είναι ακριβώς μια σύντομη υπενθύμιση σε όλους σας που εργάζεστε τόσο σκληρά στη ζωή. Δεν πρέπει να αφήνουμε τον χρόνο να περνάει χωρίς να τον διαθέτουμε με εκείνους που πραγματικά σημαίνουν κάτι για εμάς. Θυμηθείτε να μοιραστείτε εκείνη την αξία των 50 ευρώ του χρόνου σας με κάποιους που αγαπάτε.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου